Κλειώ Δενάρδου: Τα τρένα σφυρίζουν

Στις ράγες κυλάνε, ανθρώπινα κύματα
φιλιά και μαντίλια χαμόγελα βήματα
βαλίτσες μπαγκάζια
δυο μάτια γαλάζια στο ίδιο το τρένο
μαζί ταξιδέψαμε στο ίδιο βαγόνι τη γη αγναντέψαμε.
Μα τούτο το βράδυ αγάπη μου τα λυπημένα
Θα φύγεις θα φύγω θ’ αλλάξουμε τρένο.

Τα τρένα σφυρίζουν ανθρώπους ενώνουν, ανθρώπους χωρίζουν
σφυρίζουν στην νύχτα και φεύγουν
τα τρένα, για ‘σένα η ελπίδα, το δάκρυ για ‘μένα

Μια νύχτα στην νύχτα το τρένο το χάσαμε
του πόνου το τούνελ μονάχοι περάσαμε
Στις ράγες κυλάνε καρδιές που πονάνε
Κυλάνε, κυλάνε τα ανθρώπινα κύματα
φιλιά και μαντίλια χαμόγελα βήματα.
Μα εγώ στο σταθμό μου
το λυπημένο το τρένο που εχάθει
να ‘ρθει περιμένω.

Τα τρένα σφυρίζουν ανθρώπους ενώνουν, ανθρώπους χωρίζουν
σφυρίζουν στην νύχτα και φεύγουν
τα τρένα, για ‘σένα η ελπίδα, το δάκρυ για ‘μένα,
για ‘μένα, για ‘μένα, για ‘μένα