Η σκοτεινή και ανεξήγητη ομορφιά του κόσμου (ή των ποιητών τα έργα)

Σήμερα μιλήσαμε στην τάξη μας για τους ποιητές και τα ποιήματα. Ευκαιρία λοιπόν να ανοίξουμε μια ποιητική ανθολογία. Και να μυηθούμε (να μάθουμε δηλαδή τα μυστικά και τα μυστήρια) της ποίησης. Και τη σκοτεινή και ανεξήγητη ομορφιά του κόσμου που μόνο οι ποιητές, οι αληθινοί ποιητές, καταφέρνουν να βλέπουν και μέσα από τα δικά τους μάτια να μοιραζόμαστε κι εμείς έστω και λίγο το όνειρο...

Αρχή με ένα ποίημα του Γιάννη Ρίτσου, του ποιητή της Ρωμιοσύνης όπως τον λένε...

Σε ώρα βροχής

Παλιοί σκισμένοι χαρταετοί πιασμένοι απ' τους σπάγκους
στα γυμνά δέντρα και στα σύρματα του τηλεγράφου
τριζοβολούν στον άνεμο. Κι άξαφνα
έπιασε δυνατή βροχή κι ο νεαρός οπωροπώλης
άνοιξε μια μεγάλη μαύρη ομπρέλα πάνω απ' το καρότσι του
να προστατέψει τα πορτοκάλια του. Κι αυτή η διαφωνία
χρυσών πορτοκαλιών και μαύρης ομπρέλας
προστέθηκε στους ήχους της βροχής πλουτίζοντας
τη σκοτεινή, την ανεξήγητη ομορφιά του κόσμου.

Γιάννης Ρίτσος," Αργά, Πολύ αργά μέσα στη νύχτα"

Αφού διαβάσεις το ποίημα προσπάθησε να δεις τι βλέπει ο ποιητής και τι χρώματα έχουν οι εικόνες του.

Κι ακόμη στήσε το αυτί σου να ακούσεις και τους ήχους που συνοδεύουν το ποίημα...

Μπορείς μετά να πάρεις τα πινέλα σου, και οπωσδήποτε και τη φαντασία σου, και να ζωγραφίσεις αυτή την ώρα της βροχής του Γιάννη Ρίτσου.

Θα χαρώ πολύ να φέρεις τη ζωγραφιά σου στο σχολείο να την απολαύσουμε και οι συμμαθητές σου κι εγώ.