ΑΡΧΑΙΑ EΓNATIA
2 απαντήσεις
ΟΙ ΦΑΡΟΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ :: ΥΛΙΚΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΝ ΕΤΩΝ :: ΦΟΡΟΥΜ ΠΑΛΙΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ :: ΦΑΡΟΠΛΟΙΟ :: ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ :: ΙΣΤΟΡΙΑ
Σελίδα 1 από 1
ΑΡΧΑΙΑ EΓNATIA
ΙΣΤΟΡΙΑ
Η αρχαία Εγνατία είχε δυο κλάδους που βρίσκονταν στην Epirus Nova (σημερινή Αλβανία), που τα χρόνια εκείνα αποτελούσε επαρχία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η Εγνατία ήταν από τους μεγαλύτερους στρατιωτικούς και εμπορικούς δρόμους της αρχαιότητας, ο άξονας που συνέδεε τη Ρώμη με τις κτήσεις της στην Ανατολή. Οι δυο κλάδοι της ξεκινούσαν από διαφορετικά λιμάνια της Αδριατικής, ο ένας από το Δυρράχιο και ο άλλος από την Απολλωνία στη σημερινή Αλβανία. Οι δυο κλάδοι ενώνονταν κοντά στο Mutatio Claudiana (σημερινό Ρογκότζινε) κι από εκεί, ακολουθώντας την ίδια περίπου πορεία με το σημερινό δρόμο μέσω της κοιλάδας του Γενούσου ποταμού, έφταναν στην πόλη Σκάμπα (σημερινό Ελβασάν). Στη συνέχεια η Εγνατία διέσχιζε τα Καντάβια όρη και κατέβαινε στην περιοχή του Πόγραδετς. Μετά ακολουθούσε τη δυτική όχθη της λίμνης Οχρίδας κι ανέβαινε στο Μέλανα Δρίνο (Δρίλωνα) τον οποίο περνούσε στη θέση Στρούγκα (σήμερα στη FYROM). Από εκεί έφτανε στη Λυχνιδό (σημερινή Οχρίδα), μια σημαντική πόλη της ρωμαϊκής και βυζαντινής εποχής. Από τη Λυχνιδό ο δρόμος κατευθυνόταν βόρεια προς το όρος Διαβατό, το οποίο περνούσε σε υψόμετρο 1.169 μέτρα και έφτανε στην Ηράκλεια Λιγκιστίδα, το γνωστό Μοναστήρι, που σήμερα ονομάζεται Μπίτολα. Από εκεί διέσχιζε την πεδιάδα της Πελαγονίας, έμπαινε στο χώρο της σημερινής Ελλάδας και ακολουθώντας διαδρομή δυτικότερα της σύγχρονης εθνικής οδού Κοζάνης-Φλώρινας, παρέκαμπτε από το νότο τη λίμνη Βεγορίτιδα, οδεύοντας μέσω της Άρνισσας προς το σταθμό Ad Duodecimum (σημερινή Άγρα) και την Έδεσσα. Στην περιοχή Φαράγγι έχουν βρεθεί πέτρες από το υπόστρωμα της αρχαίας Εγνατίας που πιστοποιούν αυτήν την πορεία.
Η Εγνατία δεν περνούσε μέσα από την Έδεσσα, αλλά υπήρχε ένας μικρότερος δρόμος που οδηγούσε ως τη νότια πύλη της αρχαίας πόλης. Ένα μιλιάριο που βρέθηκε κοντά στο χωριό Ριζάρι, καθώς και τα λείψανα μιας ρωμαϊκής γέφυρας στο χωριό Άσπρη Πέτρα, μας δείχνουν ότι ο δρόμος ακολουθούσε τις πλαγιές του όρους Βαρνούντα, διέσχιζε την Πέλλα και κατευθυνόταν προς τη γέφυρα του ποταμού Αξιού. Στη συνέχεια, περνούσε τον ποταμό Εχέδωρο (σημερινό Γαλλικό) κοντά στη σημερινή γέφυρά του[1] και ακολουθώντας την κατεύθυνση του σύγχρονου δρόμου, έφτανε στη Χρυσή Πύλη της Θεσσαλονίκης.
Η αρχαία Εγνατία συνέχιζε την ανατολική διαδρομή της έξω από τα τείχη της πόλης, ακολουθώντας την ίδια σχεδόν πορεία με το σημερινό δρόμο προς το Λαγκαδά, διέσχιζε τους λόφους που αποτελούν συνέχεια του Χορτιάτη (αρχαίου όρους Κισσού), περνούσε στα νότια των λιμνών Αγίου Βασιλείου και Βόλβης, μέσα από τα στενά της Ρεντίνας, ως την Αμφίπολη, σημαντική πόλη της αρχαιότητας, κτισμένη στις εκβολές του ποταμού Στρυμόνα
Συνεχίζοντας από την Αμφίπολη κατευθυνόταν βόρεια στην κοιλάδα της σημερινής Δράμας, απ’ όπου διασχίζοντας την απότομη οροσειρά κατέβαινε στους Φιλίππους και τη Νεάπολη. Περνούσε το Νέστο ποταμό στο ύψος που αρχίζει να σχηματίζεται το δέλτα (για να αποφύγει τα έλη στις εκβολές του ποταμού) και έφτανε στο μυχό της λίμνης Βιστωνίδας. Από εκεί κατευθυνόταν προς τις πόλεις Μαξιμιανούπολη και Τραϊανούπολη (κοντά στη σημερινή Αλεξανδρούπολη) και κατέληγε στα Κύψελα, πόλη της Θράκης που σήμερα βρίσκεται στην ευρωπαϊκή Τουρκία. Αργότερα, όταν ο Μ. Κωνσταντίνος μετέφερε την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας στην Κωνσταντινούπολη, η Εγνατία επεκτάθηκε από τα Κύψελα μέχρι τη νέα πρωτεύουσα. Γι’ αυτό επικράτησε να ονομάζεται από τους μεταγενέστερους «Εγνατία οδός» ο δρόμος που οδηγεί από την Παλαιά στη Νέα Ρώμη (Κωνσταντινούπολη)
Η αρχαία Εγνατία είχε δυο κλάδους που βρίσκονταν στην Epirus Nova (σημερινή Αλβανία), που τα χρόνια εκείνα αποτελούσε επαρχία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η Εγνατία ήταν από τους μεγαλύτερους στρατιωτικούς και εμπορικούς δρόμους της αρχαιότητας, ο άξονας που συνέδεε τη Ρώμη με τις κτήσεις της στην Ανατολή. Οι δυο κλάδοι της ξεκινούσαν από διαφορετικά λιμάνια της Αδριατικής, ο ένας από το Δυρράχιο και ο άλλος από την Απολλωνία στη σημερινή Αλβανία. Οι δυο κλάδοι ενώνονταν κοντά στο Mutatio Claudiana (σημερινό Ρογκότζινε) κι από εκεί, ακολουθώντας την ίδια περίπου πορεία με το σημερινό δρόμο μέσω της κοιλάδας του Γενούσου ποταμού, έφταναν στην πόλη Σκάμπα (σημερινό Ελβασάν). Στη συνέχεια η Εγνατία διέσχιζε τα Καντάβια όρη και κατέβαινε στην περιοχή του Πόγραδετς. Μετά ακολουθούσε τη δυτική όχθη της λίμνης Οχρίδας κι ανέβαινε στο Μέλανα Δρίνο (Δρίλωνα) τον οποίο περνούσε στη θέση Στρούγκα (σήμερα στη FYROM). Από εκεί έφτανε στη Λυχνιδό (σημερινή Οχρίδα), μια σημαντική πόλη της ρωμαϊκής και βυζαντινής εποχής. Από τη Λυχνιδό ο δρόμος κατευθυνόταν βόρεια προς το όρος Διαβατό, το οποίο περνούσε σε υψόμετρο 1.169 μέτρα και έφτανε στην Ηράκλεια Λιγκιστίδα, το γνωστό Μοναστήρι, που σήμερα ονομάζεται Μπίτολα. Από εκεί διέσχιζε την πεδιάδα της Πελαγονίας, έμπαινε στο χώρο της σημερινής Ελλάδας και ακολουθώντας διαδρομή δυτικότερα της σύγχρονης εθνικής οδού Κοζάνης-Φλώρινας, παρέκαμπτε από το νότο τη λίμνη Βεγορίτιδα, οδεύοντας μέσω της Άρνισσας προς το σταθμό Ad Duodecimum (σημερινή Άγρα) και την Έδεσσα. Στην περιοχή Φαράγγι έχουν βρεθεί πέτρες από το υπόστρωμα της αρχαίας Εγνατίας που πιστοποιούν αυτήν την πορεία.
Η Εγνατία δεν περνούσε μέσα από την Έδεσσα, αλλά υπήρχε ένας μικρότερος δρόμος που οδηγούσε ως τη νότια πύλη της αρχαίας πόλης. Ένα μιλιάριο που βρέθηκε κοντά στο χωριό Ριζάρι, καθώς και τα λείψανα μιας ρωμαϊκής γέφυρας στο χωριό Άσπρη Πέτρα, μας δείχνουν ότι ο δρόμος ακολουθούσε τις πλαγιές του όρους Βαρνούντα, διέσχιζε την Πέλλα και κατευθυνόταν προς τη γέφυρα του ποταμού Αξιού. Στη συνέχεια, περνούσε τον ποταμό Εχέδωρο (σημερινό Γαλλικό) κοντά στη σημερινή γέφυρά του[1] και ακολουθώντας την κατεύθυνση του σύγχρονου δρόμου, έφτανε στη Χρυσή Πύλη της Θεσσαλονίκης.
Η αρχαία Εγνατία συνέχιζε την ανατολική διαδρομή της έξω από τα τείχη της πόλης, ακολουθώντας την ίδια σχεδόν πορεία με το σημερινό δρόμο προς το Λαγκαδά, διέσχιζε τους λόφους που αποτελούν συνέχεια του Χορτιάτη (αρχαίου όρους Κισσού), περνούσε στα νότια των λιμνών Αγίου Βασιλείου και Βόλβης, μέσα από τα στενά της Ρεντίνας, ως την Αμφίπολη, σημαντική πόλη της αρχαιότητας, κτισμένη στις εκβολές του ποταμού Στρυμόνα
Συνεχίζοντας από την Αμφίπολη κατευθυνόταν βόρεια στην κοιλάδα της σημερινής Δράμας, απ’ όπου διασχίζοντας την απότομη οροσειρά κατέβαινε στους Φιλίππους και τη Νεάπολη. Περνούσε το Νέστο ποταμό στο ύψος που αρχίζει να σχηματίζεται το δέλτα (για να αποφύγει τα έλη στις εκβολές του ποταμού) και έφτανε στο μυχό της λίμνης Βιστωνίδας. Από εκεί κατευθυνόταν προς τις πόλεις Μαξιμιανούπολη και Τραϊανούπολη (κοντά στη σημερινή Αλεξανδρούπολη) και κατέληγε στα Κύψελα, πόλη της Θράκης που σήμερα βρίσκεται στην ευρωπαϊκή Τουρκία. Αργότερα, όταν ο Μ. Κωνσταντίνος μετέφερε την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας στην Κωνσταντινούπολη, η Εγνατία επεκτάθηκε από τα Κύψελα μέχρι τη νέα πρωτεύουσα. Γι’ αυτό επικράτησε να ονομάζεται από τους μεταγενέστερους «Εγνατία οδός» ο δρόμος που οδηγεί από την Παλαιά στη Νέα Ρώμη (Κωνσταντινούπολη)
lampros- Αριθμός μηνυμάτων : 68
Ημερομηνία εγγραφής : 24/09/2010
Ηλικία : 52
Τόπος : ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ
Απ: ΑΡΧΑΙΑ EΓNATIA
Στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ένας από τους δύο πιο σημαντικούς δρόμους που ξεκινούσαν από την πρωτεύουσα Ρώμη ήταν η Via Egnatia, ουσιαστικά προέκταση της Via Traiana. Ξεκινώντας από τη Ρώμη και με νοτιοανατολική κατεύθυνση διέσχιζε την Απουλία (Puglie), μέχρι την παραθαλλάσια πόλη Γνάθια (Εgnazia) που βρισκόταν μεταξύ των πόλεων-λιμένων της Απουλίας Μπάρι και Μπρίντιζι και πιο συγκεκριμένα των πόλεων Monopoli και Fasano στις δυτικές πλευρές της Αδριατικής. Το επί ιταλικής χερσονήσου χερσαίο οδικό τμήμα ονομαζόταν Via Traiana προς τιμήν του Ρωμαίου αυτοκράτορα Τραϊανού. Ακολουθούσε η υπερπόντια προέκτασή της από τη Γνάθια στην απέναντι ανατολική πλευρά της Αδριατικής την αρχαία Επίδαμνο, το σημερινό Δυρράχιο, αποτελώντας ένα είδος πορθμείου μεταξύ των δυτικών και ανατολικών ακτών της Αδριατικής. Διέσχιζε τη Βαλκανική χερσόνησο από την ανατολική Αδριατική ως τα Κύψελα, περνώντας από την Επίδαμνο (Δυρράχιο), Λυχνιδό (Οχρίδα), Ηράκλεια, Βεύη, Πέλλα, Θεσσαλονίκη, Αμφίπολη, Φιλίππους, Τόπειρο, Μαξιμιανούπολη και Τραιανούπολη, συνδέοντας τη νότια Ιταλία και τη δυτική Μεσόγειο με το Αιγαίο, την ανατολική Μεσόγειο, τον Εύξεινο Πόντο και τελικά την Ασία.
Όταν οι Ρωμαίοι αποφάσισαν να κατασκευάσουν έναν από τους πιο σημαντικούς δρόμους για να συνδέσουν την Αδριατική με τον Ελλήσποντο, δεν ξέφυγαν και πολύ από τα ίχνη του προρωμαϊκού δικτύου που εκτεινόταν ανάμεσα στις αδριατικές χώρες και στο Αιγαίο φθάνοντας, πιθανόν, μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα, κάτι που αναφέρει και ο Αριστοτέλης. Γι' αυτό δεν αποτελούν έκπληξη προϊστορικοί και μεταγενέστερων εποχών οικισμοί που αποκαλύπτουν οι ανασκαφές των τελευταίων χρόνων, με αφορμή τη χάραξη της σύγχρονης Εγνατίας Οδού. Ουσιαστικά αποτέλεσε για πάνω από 2000 χρόνια τον πρώτο οδικό άξονα όπως νοείται στις μέρες που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην τύχη της Ρώμης και όλων των άλλων δυνάμεων που κυριάρχησαν στα Βαλκάνια. Ακόμα και πριν την κατασκευή της κατά την διάρκεια των πολέμων μεταξύ Μακεδόνων και Περσών ακολουθήθηκε πορεία παραπλήσια με την τελική πορεία της Εγνατίας Οδού.
Όταν οι Ρωμαίοι αποφάσισαν να κατασκευάσουν έναν από τους πιο σημαντικούς δρόμους για να συνδέσουν την Αδριατική με τον Ελλήσποντο, δεν ξέφυγαν και πολύ από τα ίχνη του προρωμαϊκού δικτύου που εκτεινόταν ανάμεσα στις αδριατικές χώρες και στο Αιγαίο φθάνοντας, πιθανόν, μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα, κάτι που αναφέρει και ο Αριστοτέλης. Γι' αυτό δεν αποτελούν έκπληξη προϊστορικοί και μεταγενέστερων εποχών οικισμοί που αποκαλύπτουν οι ανασκαφές των τελευταίων χρόνων, με αφορμή τη χάραξη της σύγχρονης Εγνατίας Οδού. Ουσιαστικά αποτέλεσε για πάνω από 2000 χρόνια τον πρώτο οδικό άξονα όπως νοείται στις μέρες που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην τύχη της Ρώμης και όλων των άλλων δυνάμεων που κυριάρχησαν στα Βαλκάνια. Ακόμα και πριν την κατασκευή της κατά την διάρκεια των πολέμων μεταξύ Μακεδόνων και Περσών ακολουθήθηκε πορεία παραπλήσια με την τελική πορεία της Εγνατίας Οδού.
MESSI- Αριθμός μηνυμάτων : 428
Ημερομηνία εγγραφής : 14/12/2010
Ηλικία : 36
Τόπος : Ελλάδα
Απ: ΑΡΧΑΙΑ EΓNATIA
Με την επέκταση του ρωμαϊκού κράτους προς Ανατολάς και με την ίδρυση της επαρχίας της Μακεδονίας το 148 με 146 πΧ, επιτακτική ήταν η ανάγκη για τη Ρώμη να μπορεί να προωθεί γρήγορα σιρατεύματα της προς τα νέα εδάφη. Ετσι η δημιουργία ενός δρόμου, που θα επέτρεπε τη γρήγορη προέλαση των ρωμαϊκών λεγεώνων προς τη Μακεδονία, μόλις αυτές θα αποβιβάζονταν από το Brindisi (Βρεντέσιον) στις απέναντι ακτές της Αδριατικής, ήταν επιβλημένη.
Στη γνώση της κατασκευής τέτοιων έργων οι Ρωμαίοι όφειλαν πολλά στους Ετροΰσκους, ενώ γρήγορα και οι ίδιοι απόκτησαν μεγάλη σχετική εμπειρία. Την ιταλική χερσόνησο, ήδη από τον 4ο αι. πΧ, διέσχιζαν μεγάλες οδικές αρτηρίες, που είχαν ως αφετηρία τους τη Ρώμη, με πρώτη ανάμεσά τους την περίφημη Via Appia, γνωστή και ως βασίλισσα των δρόμων (Regina Viarum).
Για την αρχαία Εγνατία οδό που, όταν ολοκληρώθηκε, συνέδεσε τις ακτές της Αδριατικής με τις ακτές του Βορείου Αιγαίου και της Μαύρης Θάλασσας, έχουμε αρκετές πληροφορίες. Το όνομά της, όπως μάθαμε από δύο μιλιοδείκιες (μιλιάρια) που βρέθηκαν σχετικά πρόσφατα έξω από τη Θεσσαλονίκη και κοντά στην Καβάλα, το οφείλει & έναν ρωμαίο ανθύπατο, τον Γναίο Εγνάτιο του Γαΐου, ο οποίος και θα επέβλεψε προφανώς την κατασκευή της. Ενα μεγάλο τμήμα της πρέπει να ολοκληρώθηκε κάπου ανάμεσα στο 148-146 π.Χ. και το 118 πΧ, εποχή που πεθαίνει ο ιστορικός Πολύβιος, ο οποίος και γνώριζε την ύπαρξή της.
Σύμφωνα με πληροφορίες που μας διασώζει ο Στράβων, το μήκος της, από την αφετηρία της στην Απολλωνία ή το Δυρράχιο της σημερινής Αλβανίας, «μέχρι... Εβρου ποταμού» ήταν 535 ρωμαϊκά μίλια (γύρω δηλαδή στα 800 χιλιόμετρα). Ωστόσο όλα αυτά τα χιλιόμετρα δρόμου δεν φαίνεται να ανοίχτηκαν συγχρόνως αλλά σταδιακά. Σε μια πρώτη φάση θα έγινε το τμήμα ως τη Θεσσαλονίκη, ενώ σε μια επόμενη, το τμήμα μέχρι τον ποταμό Εβρο. Οπως μαθαίνουμε από τον Κικέρωνα, τον γνωστό ρωμαίο πολιτικό και ρήτορα, στα μέσα περίπου του 1ου αι. π.Χ. ο δρόμος αυτός έφτανε ως τον Ελλήσποντο.
Πιθανόν η κατασκευή του δεύτερου τμήματος να άρχισε αμέσως μετά το 101 πΧ, χρονιά κατά την οποία την ευθύνη της Θράκης ανέλαβε ο διοικητής της Μακεδονίας. Αργότερα ο δρόμος αυτός θα επεκταθεί ακόμη ανατολικότερα ως το Βυζάντιο. Χωρίς άλλο οι κατασκευαστές του δρόμου χρησιμοποίησαν και ενσωμάτωσαν σ' αυτόν και αρκετούς προϋπάρχοντες δρόμους της περιοχής, μέσω των οποίων μετακινούνται, σε παλιότερες εποχές, άνθρωποι και αγαθά. Ανάμεσά τους σίγουρα θα ήταν και μερικοί από τους δρόμους που είχε υπόψη του ο Αριστοτέλης (ή ένας μαθητής του), όταν κάνει λόγο για χιώτικο, θασίτικο, λέ- σβιο και κερκυραϊκό κρασί, που προωθείτο ανάμεσα σας ακτές της Αδριατικής και του Αιγαίου·
Χάρη σε κείμενα αρχαίων συγγραφέων, σε επιγραφές και σε αρχαιολογικές έρευνες, που έχουν εντοπίσει ακόμη και τμήματα της ίδιας της Εγνατίας οδού μαζί με διάφορες εγκαταστάσεις που βοηθούσαν στην εύρυθμη λειτουργία της, όπως π.χ. γέφυρες, φυλάκια, σταθμούς, γνωρίζουμε σήμερα σχετικά καλά τη συνολική πορεία της. Ξεκινώντας από τις αλβανικές ακτές, περνούσε από την Αχρίδα, το Μοναστήρι, λίγο βόρεια από το Αμύνταιο, νότια από τη Βεγορίτιδα λίμνη, από την Έδεσσα, Πέλλα, Χαλκηδόνα, Θεσσαλονίκη {χωρίς να την διασχίζει), από τις βορειοδυτικές παρυφές του Χορτιάτη, αμέσως νότια από τις λίμνες του Λαγκαδά και της Βόλβης, από τις ακτές του Στρυμονικού κόλπου, από τους Φιλίππους, την Καβάλα, Νέα Καρβάλη, Ξάνθη, Κομοτηνή, Μάκρη, Αλεξανδρούπολη, Πέρινθο και κατέληγε στο Βυζάντιο.
Σε κάθε μίλι, που αντιστοιχεί περίπου με μήκος λίγο μικρότερο από ενάμισι χιλιόμετρο, και σ' όλη την έκταση της, υπήρχαν στην άκρη του δρόμου λίθινοι μιλιοδείκτες (μιλιάρια), στους οποίους αναγράφονταν οι σχετικές αποστάσεις. Ως σήμερα γνωρίζουμε γύρω στα 30 τέτοια μι- λιάρια και ο αριθμός τους συνεχώς αυξάνεται. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του Στράβωνα: «Η Εγνατία οδός εστίν... βεβηματισμένη κατά μί- λιον και κατεστηλωμένη μέχρι... Εβρου ποταμού».
Από Ρωμαϊκά Οδοιπορικά (I- tineraria romana) και από αρχαιολογικές έρευνες γνωρίζουμε αρκετούς σταθμούς που υπήρχαν κατά μήκος της οδικής αυτής αρτηρίας, κατάλληλους για ανεφοδιασμό σε τρόφιμα και νερό, για διανυκτέρευση ή για αλλαγή των καταπονημένων ίππων. Ακόμη υπήρχαν και φυλάκια, αφού ο δρόμος αυτός εξυπηρετούσε κυρίως στρατιωτικούς σκοπούς, ενώ συγχρόνως βοηθούσε το ίδιο το κράτος στο να έχει μια γρήγορη πρόσβαση στα απομακρυσμένα σημεία της επικράτειας του, πράγμα που ενίσχυε τη συνοχή του.
Φυσικά την Εγνατία οδό χρησιμοποιούσαν και οι απλοί άνθρωποι για τις μετακινήσεις τους και τη διακίνηση αγαθών, αν και για τον τελευταίο σκοπό η θαλάσσια επικοινωνία ήταν η οικονομικότερη και αυτή που προτιμούνταν όταν το επέτρεπαν οι συνθήκες.
Στη μακρόχρονη ιστορία της η Εγνατία οδός γνώρισε περιόδους ακμής και εγκατάλειψης. Κατά καιρούς συνδέθηκε και με δευτερεύοντες δρόμους για την καλύτερη εξυπηρέτηση των αναγκών της ενδοχώρας. Εκτεταμένα έργα συντήρησης και επιδιόρθωσης γνωρίζουμε ότι έγιναν στην εποχή πολλών αυτοκρατόρων, όπως του Τραϊανού, Αδριανού, Μάρκου Αυρηλίου, Σεπτημίου Σεβήρου, Καρακάλλα και Διοκλητιανού. Για τη συντήρηση των επιμέρους τμημάτων της οδού υπεύθυνα ήταν συνήθως τα αστικά εκείνα κέντρα, από την περιοχή ευθύνης των οποίων συνέβαινε να περνά η Εγνατία
MESSI- Αριθμός μηνυμάτων : 428
Ημερομηνία εγγραφής : 14/12/2010
Ηλικία : 36
Τόπος : Ελλάδα
ΟΙ ΦΑΡΟΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ :: ΥΛΙΚΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΝ ΕΤΩΝ :: ΦΟΡΟΥΜ ΠΑΛΙΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ :: ΦΑΡΟΠΛΟΙΟ :: ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ :: ΙΣΤΟΡΙΑ
Σελίδα 1 από 1
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
|
|